ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

Ongeveer 10 a 30% van de patiënten met sarcoïdose heeft behandeling nodig om symptomen te verlichten of orgaanschade te voorkomen. Naast het feit dat de ziekte een heterogeen en vaak onvoorspelbaar beloop kent, kunnen sarcoïdose patiënten ook variëren in hun respons op de behandeling. Daarom kan een uniforme aanpak resulteren in toxiciteit met een onvoorspelbare therapeutische respons bij sommige patiënten.

Dit benadrukt de behoefte aan specifiekere en voorspellende biomarkers om de klinische zorg te verbeteren. In dit proefschrift hebben we als doel gesteld om de weg vrij te maken voor precisiegeneeskunde in de zorg voor sarcoïdose door nieuwe voorspellende of therapeutische biomarkers te identificeren in de vorm van eiwitten of signaalroutes. We zullen de huidige literatuur over voorspellende biomarkers bij sarcoïdose bespreken en extracellulaire vesikels onderzoeken als mogelijke nieuwe biomarkerbron.

Daarnaast wordt de rol van ontstekingssignaalroutes als biomarker verkend, evenals het potentieel om in de toekomst de keuze voor vierde-lijns therapie te sturen.