ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

LET OP: Als een kandidaat een lekenpraatje houdt, start de livestream een kwartier eerder.

Geneesmiddelen moeten de juiste plek in het lichaam bereiken om effectief en veilig te werken, maar natuurlijke barrières zoals maagzuur, spijsverteringsenzymen en beschermende membranen maken dit vaak moeilijk. Bovendien breken sommige geneesmiddelen te snel af, waardoor de behandeling minder effectief is. Daarom worden er toedieningssystemen ontwikkeld die medicijnen beschermen, de afgifte sturen en de opname verbeteren. Bestaande dragers zoals nanodeeltjes, liposomen of hydrogels helpen hierbij, maar hebben vaak beperkingen zoals lage belading, snelle afgifte of gebrek aan doelgerichtheid.

In mijn onderzoek heb ik antibubbels bestudeerd als een nieuwe aanpak. In tegenstelling tot gewone luchtbellen bevatten antibubbels vloeibare kernen die omgeven zijn door een dunne luchtschil, gestabiliseerd door nanodeeltjes. Deze structuur voorkomt voortijdig lekken en maakt gecontroleerde, stimulus-afhankelijke afgifte mogelijk, bijvoorbeeld door veranderingen in pH, galzouten of enzymen.

In dit proefschrift heb ik antibubbels ontwikkeld die reageren op maagzuur, antibubbels die daunorubicine vrijgeven in de darm, structuren die zowel water- als vetoplosbare medicijnen tegelijk kunnen dragen, een mildere productiemethode (premix-membraanemulsificatie) voor gevoelige stoffen, en systemen die twee geneesmiddelen combineren, waaronder prednisolon en mesalazine. Deze resultaten tonen dat antibubbels veelbelovend zijn als innovatieve dragers voor veiligere, effectievere en gerichte orale therapieën.