ľ�ϸ���Ӱ��

Sinds juli 2015 bezet prof. Jaboury Ghazoul, hoogleraar Ecosysteem Management aan de ETH Zürich, de Prins Bernhard Leerstoel voor Internationale Natuurbescherming van de Universiteit Utrecht. In oktober gaf hij zijn eerste workshop ‘wetenschappelijk schrijven’ in Utrecht. Hij wil dat zijn studenten artikelen leren schrijven “waarvan mensen rechtop gaan zitten”, omdat, benadrukt hij, zij als academici moeten nadenken over hoe ze impact kunnen hebben. Zijn doel: een geïntegreerde interdisciplinaire aanpak om grote milieuproblemen met succes aan te pakken vanuit het perspectief van 'Ecosystem Services'.

Hoewel de Prins Bernhard leerstoel slechts een 0,2 fte positie is voor 5 jaar, was prof. Jaboury Ghazoul één van maar liefst 32 kandidaten. “Ik kende de leerstoel al, een aantal eerdere leerstoelhouders zijn vrienden van mij, en hun ervaringen klonken zeer aantrekkelijk. Als een academicus ben ik altijd op zoek naar nieuwe ideeën en naar mogelijkheden om elkaar aanvullende expertises en vaardigheden samen te brengen in nieuwe samenwerkingsverbanden en projecten. Ook hou ik ervan studenten te engageren. De Prins Bernhard Leerstoel biedt geweldige mogelijkheden om dit alles te doen.”

'Ecosystem Services'

Ghazoul's focus in onderzoek en onderwijs is het concept van 'Ecosystem Services', waarmee alle verschillende diensten worden bedoeld die ecosystemen leveren aan mensen. Het probleem met Ecosystem Services is dat bij veranderingen altijd verschillende belangen in het geding zijn. “Neem de huidige praktijk van het vervangen van tropische regenwoud door palmolieplantages. Dit heeft sociale, agrarische, economische, ecologische en waarschijnlijk ook politieke en bestuurlijke gevolgen. Ik heb geen expertise in al deze disciplines. Dus probeer ik onderzoeksprojecten te initiëren waarin de lokale gemeenschappen en andere belanghebbenden betrokken worden, samen met politicologen, economen, bestuurskundigen, sociale wetenschappers, ecologen, enzovoorts”, legt Ghazoul uit.

Conflicten beslechten

De wetenschappers die samenwerken met de lokale belanghebbenden, bepalen het resultaat dat ze willen behalen en onderzoeken en verkennen de verschillende routes om daar te komen. “We willen verschillende scenario's voor de overgang naar een meer duurzame toekomst onderzoeken. Door wetenschappers en lokale belanghebbenden samen te brengen, leren we hoe conflicten kunnen worden beslecht met behulp van zowel wetenschappelijke kennis als met lokale kennis over de gevolgen van bepaalde keuzes voor de verschillende belangen.”

Herstellen van ‘gedegradeerde’ bosgrond

Een van de projecten die Ghazoul zou willen oppakken betreft het probleem van de zogenaamde ‘gedegradeerde’ bosgrond en het herstel hiervan. Dit is een actueel onderwerp in bijvoorbeeld Indonesië, waar elke dag honderden vierkante kilometers regenwoud afbranden. Ghazoul: “Ik wil graag een toekomst waarin niet alleen de schadelijke activiteiten stopgezet zijn, maar waarin natuurbeschermers, landmanagers en beleidsmakers ook samenwerken om de enorme oppervlakten gedegradeerde bosgrond in die regio te vervangen door gezond regenwoud. Daarvoor moeten we weer uiteenlopende expertises en belanghebbenden samenbrengen. Want waarom steken mensen het regenwoud in brand, en met welk doel? En hoe beïnvloedt de interactie tussen klimaatverandering en landgebruik de degradatie van bosgrond door branden of andere oorzaken? Wie zijn de winnaars en wie de verliezers? Wat zijn de uitdagingen en kosten voor het herstel van het regenwoud?”

Facilitator

Ghazoul heeft ook veel plezier in het geven van onderwijs. Toen hij solliciteerde presenteerde hij de commissie al een aantal cursussen en lezingen die hij in gedachten had. "Mijn aanpak is niet uniek, maar wel anders dan gebruikelijk aan de meeste universiteiten, denk ik. Ik zie mezelf als een facilitator. Veel studenten weten veel meer en hebben veel meer vaardigheden dan waar ze zich van bewust zijn, maar ze moeten leren hoe ze hun kennis en vaardigheden effectief kunnen gebruiken. Door hen te laten discussiëren, debatteren, schrijven, zorg ik dat ze een beetje dieper in hun kennis graven, waardoor ze hun begrip van het onderwerp vergroten. "

Jaboury Ghazoul

Jaboury Ghazoul (1967) studeerde af in Marine and Environmental Biology aan de Universiteit van St Andrews, Schotland. Hij promoveerde in Evolutionaire Ecologie aan dezelfde universiteit. Na een jaar gewerkt te hebben in Vietnam als wetenschappelijk coördinator voor Milieuonderzoek en een postdoc van drie jaar bij CIFOR en het Natural History Museum in Londen, kreeg hij een positie als docent en later universitair hoofddocent bij het Imperial College in Londen. In 2005 werd hij benoemd tot hoogleraar Ecosysteem Management aan de ETH Zürich.

Prins Bernhard Leerstoel

De Prins Bernhard Leerstoel voor Internationale Natuurbescherming is een bijzondere leerstoel ingebed in de groep Ecology & Biodiversity van het departement Biologie van de Faculteit Bètawetenschappen. De leerstoel werd ingesteld in 1987 ter gelegenheid van de 75ste verjaardag van Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernhard (1911-2004) als erkenning voor zijn cruciale rol in de internationale natuurbescherming. Prins Bernhard was oprichter en eerste voorzitter van het WNF (Wereld Natuur Fonds) en leidde de Peace Park Foundation. In Nederland was de prins ruim dertig jaar voorzitter van de Nederlandse afdeling van het WNF. Tot aan zijn dood in 2004 was Prins Bernhard nauw betrokken bij de activiteiten van zijn leerstoel aan de Universiteit Utrecht.

Verbinden van wetenschap en praktijk

De Prins Bernhard Leerstoel heeft sinds haar oprichting sterk bijgedragen aan het verbinden van wetenschap en praktijk. Dat gebeurt door (1) de opleiding van Nederlandse en internationale studenten (BSc, MSc en PhD) in de internationale aspecten van natuurbescherming, (2) het stimuleren van op wetenschappelijke kennis gebaseerde inspanningen voor internationale natuurbescherming, en (3) de het creëren van bewustwording voor urgente natuurbeschermingskwesties. De Prins Bernhard Leerstoelhouders zijn internationaal gerenommeerde onderzoekers die werken op het snijvlak van wetenschap en natuurbehoud. Voormalig leerstoelhouders zijn Norman Meyers (1987-1992), Jeffrey Sayer (1994-2003), Jack Putz (2004-2009) en Bill Laurance (2010-2014). Leerstoelhouders dienen voor een periode van vijf jaar (0,2 fte) waarin zij ten minste één maand per jaar op de Universiteit Utrecht zijn, vaak verdeeld over verschillende bezoeken.

>> Website Prins Bernhard Leerstoel

Sustainability

De Prins Bernhard Leerstoel is onderdeel van het onderzoek en onderwijs van 'Water, Climate and Ecosystems', dat behoort tot het strategische thema Duurzaamheid van de Universiteit Utrecht.