ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

De dood van een paard heeft doorgaans veel impact op de mensen die erbij zijn betrokken. Als het gaat om een plotselinge dood onder het zadel of voor de wagen is deze impact nog vele malen groter dan wanneer het paard 's morgens in zijn stal of op de weide dood wordt  gevonden. De plotselinge dood van een ogenschijnlijk gezond paard kan, vanuit het oogpunt van het effect op mensen, worden onderverdeeld in plotseling onverwacht doodgaan in het bijzijn van mensen en dood worden gevonden.

Bij plotseling doodgaan in het bijzijn van mensen worden er, zeker als er echt geen sprake is van prodromi, slechts een beperkt aantal mogelijke oorzaken gevonden. Vaak kan er postmortaal niet met zekerheid een diagnose worden gesteld. Wanneer het paard dood wordt gevonden, komt er op de plaats waar het paard wordt gevonden wel enig speurwerk aan te pas om vast te stellen of het paard echt plotseling is gestorven of dat er toch al (iets) langer sprake was van problemen.

(...)

Wat kan de dierenarts doen

Vaak wordt de dierenarts geraadpleegd, ook al is het paard al dood. Dit is raadzaam omdat in sommige gevallen sprake kan zijn van een risico voor andere op het bedrijf aanwezige paarden, verzekering een rol kan spelen en/of omdat er een 'publicitair risico' is. De dierenarts kan:
• een goede anamnese afnemen en vastleggen wat er precies is gezien en door wie;
• een zorgvuldige inspectie uitvoeren van het dode dier en de omgeving en zo nodig één en ander door middel van foto's vastleggen;
• de eigenaar adviseren postmortaal onderzoek (sectie) te laten doen door een veterinair patholoog (zeker als het paard ook verzekerd is) dan wel de eigenaar overtuigen dat sectie echt 'moet' in het geval dat het dier op een wedstrijd overlijdt (als een paard in Nederland op een KNHS of FEI wedstrijd overlijdt, wordt altijd sectie gedaan op kosten van de organisatie, de eigenaar heeft daar mee ingestemd op het moment dat hij zich voor het evenement inschreef);
• de eigenaar vertellen dat ook een zorgvuldig uitgevoerde sectie doorgaans slechts in 70 procent van de gevallen tot het vinden van een zekere oorzaak leidt;
• de eigenaar adviseren hoe het dode paard naar het Veterinair Pathologisch Diagnostisch Centrum (VPDC) in Utrecht of naar Gezondheidsdienst voor Dieren (GD) in Oeventer kan worden gebracht.

Conclusie

De plotselinge dood van een paard is een ingrijpende gebeurtenis voor alle betrokkenen. De dierenarts kan door goede opvang, voorlichting en advies een belangrijke rol spelen.

Tekst door Marianne Sloet en Guy Grinwis.

Het volledige artikel is verschenen in het Tijdschrift voor Diergeneeskunde, februari 2018.