ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

Epilepsie is een aandoening die veel voorkomt bij honden, soms ook bij katten. Andere neurologische aandoeningen die er soms op lijken zijn zogenaamde bewegingsstoornissen. Wat zijn de verschillen? Hoe kun je deze aandoeningen herkennen, en wat kun je er aan doen? Quirine Stassen, dierenarts neurologie en interne geneeskunde bij de Universiteitskliniek voor Gezelschapsdieren van de Universiteit Utrecht, vertelt er meer over.

Om uit te kunnen leggen wat epilepsie precies is, is het misschien beter om eerst te beschrijven wat een epileptische aanval is", zo steekt Quirine Stassen van wal. "Die is nog het best te vergelijken met kortsluiting in de grote hersceen. Een grote groep zenuwcellen vertoont dan plotseling een abnormale overmatige activiteit waardoor typische, aanvalsgewijze verschijnselen kunnen optreden. Epilepsie zou je dan kunnen omschrijven als een aandoening van de grote hersenen waarbij herhaaldelijk epileptische aanvallen optreden. De achterliggende oorzaak kan bijvoorbeeld een hersenontsteking zijn, een letsel of een tumor. Maar bij de meeste honden met deze klachten speelt een erfelijk probleem." De verschijnselen kunnen, net als bij mensen, varieren. Soms draait de patient alleen maar even de ogen weg en lijkt hij een paar tellen afwezig. Dat wordt vaak niet eens opgemerkt. Anders wordt het natuurlijk wanneer de ledematen verkrampen, of bij bewusteloosheid, hard janken en urineverlies. Van mensen met epileptische aanvallen is het bekend dat ze soms vreemde gewaarwordingen hebben: ze ruiken dan bijvoorbeeld ineens iets raars. "Het zou best kunnen dat ook honden bij zo'n aanval dingen waarnemen die er niet zijn. Bij sommige vormen van epilepsie lijken honden heel angstig te worden. Maar,  dat is allemaal een kwestie van interpretatie.Je kunt het ze natuurlijk niet vragen," zegt Stassen .

Het volledige artikel is verschenen in Dierenpraktijken, 1 december 2017.