Emeritaat Wiljan van den Akker
Prof. dr. Wiljan van den Akker gaat deze maand met emeritaat. Van den Akker heeft een enorme geschiedenis in onze faculteit, als bestuurder en wetenschapper. Redenen genoeg om aandacht te besteden aan zijn vertrek.
Keimpe Algra over Wiljan van den Akker
Decaan Keimpe Algra schetst zijn betekenis voor de faculteit: “Wiljan van den Akker heeft op allerlei manieren een zeer prominente rol vervuld in onze faculteit en in de voormalige faculteit Letteren. In de eerste plaats natuurlijk als vooraanstaand neerlandicus, als kenner van de modernistische poëzie en poëtica en literatuurhistoricus van de Nederlandstalige poëzie. Maar de meesten zullen hem natuurlijk vooral kennen van de bestuurlijke rollen die hij vanaf 1994 met veel verve speelde."
Founding father
"Hij was ‘founding father’ en directeur (van 1994 tot 2003) van het Onderzoekinstituut voor Geschiedenis en Cultuur (OGC). In 2006 stond hij vervolgens aan de basis van de nieuwe gefuseerde faculteit Geesteswetenschappen, vertelt Algra. "Als vicedecaan heb ik hem in die rol van dichtbij meegemaakt. Met visie en energie gaf hij vorm aan die nieuwe faculteit, waarbij hij scherpe keuzes niet uit de weg ging. Hij bleef decaan tot 1 september 2014. Daarna was hij enkele jaren vice-rector voor onderzoek en binnen onze faculteit directeur van het Centre for the Humanities, een functie die hij vooral inkleurde op het hem dierbare thema ‘impact’. Ik noem verder zijn grote inzet voor de Nederlandse literaire cultuur: niet alleen is hij zelf dichter en vertaler, maar hij was en is ook lid van allerlei besturen en jurylid voor literaire prijzen."
De faculteit is hem werkelijk veel dank verschuldigd
"Ik vond het bijzonder om met hem te mogen werken, en ik heb in bestuurlijke zin veel van hem geleerd," vervolgt Algra. "Het zijn geen tijden voor afscheidsredes en recepties, maar laten we dan maar op deze manier, via een nieuwsbrief en een interview, zijn afscheid markeren. Want de faculteit is hem werkelijk veel dank verschuldigd.”
Wiljan van den Akker geïnterviewd door Bert van den Brink
Prof.dr. Bert van den Brink, decaan ľϸӰ College Roosevelt, over zijn wetenschappelijke en bestuurlijk carrière en zijn dichter- en schrijverschap. Over de noodzaak van de Aspasiabeurzen ter bevordering van de doorstroom van vrouwelijke universitair docenten naar hogere universitaire functies (“Vanzelf komt het niet goed.”); over de fusie van de faculteiten Letteren, Filosofie en Theologie tot de faculteit Geesteswetenschappen (“Erkennen dat mensen een eigen identiteit hebben.”); en over de overeenkomst in wetenschap en het schrijverschap (“Je wilt zoeken naar een oplossing voor een probleem”). Aan het eind van het interview leest Van den Akker zijn gedicht Verstreken voor.
Gedicht Verstreken van Wiljan van den Akker in Drift 21
Deze maand wordt het gedicht Verstreken uit op een muur in Drift 21 aangebracht.
Verstreken
Alles is hier op dit moment altijd voortdurend
in een razende staat van verandering
bezig een verstreken gedaante aan te nemen.
Je kunt het zo bestendig niet bedenken of het is er
geweest en blijft als verdwenen afwezig.
Avond aan avond komt een nieuwe geliefde
trouw aan het beeld waarmee je elkaar ’s ochtends
aan tafel hebt achtergelaten weer thuis.
Kijk: ze verschijnt aan het eind van de straat
zwaait als vanouds met een kersverse hand
herinnerde warmte vooruit en kust je van ver al
tot ziens op een andere mond bij het opstaan.
Zo verwaaien we samen duurzaam als klanken
blijven verdwijnen als muziek in de oren
en wachten net zo lang op het slot
tot we volledig afwezig zijn om dan pas volmaakt
in het niets uit een stuk te kunnen bestaan.
Wiljan van den Akker