ľ�ϸ���Ӱ��

The incredible Dr. Pol (73) wordt door kijkers wereldwijd op de vingers gekeken, als hij een koe helpt kalveren of een hond opereert. Dr. Pol gunt ze graag een kijkje in zijn keuken. Regelgevers zijn echter iets minder welkom. „Hoe meer beperkingen, hoe meer het dier lijdt.” Dr. Pol, die al ruim 35 jaar een dierenkliniek op het platteland van Michigan runt, heeft het over de vele regels waaraan dierenartsen in Nederland zich moeten houden.

In 1970 emigreerde Pol vanuit het Drentse Wateren naar de Verenigde Staten, op zoek naar meer vrijheid. „In Nederland wordt over de schouder van de dierenarts meegekeken en dat helpt het dier niet. Hoe meer wetten en regels, hoe meer verwaarlozing je ziet. Ik zou in Nederland dierenarts kunnen zijn, maar ik zou het niet willen. Ik heb nu zoveel vrijheid.” Door de vele regels behandelen dierenartsen dieren als mensen, meent Pol. Dat maakt een dierenarts onnodig duur. „Je bewijst een dier geen dienst door hem als mens te behandelen. Dat maakt de behandeling alleen maar duurder en het resulteert in verwaarlozing, onnodig lijden of zelfs overlijden. Waarom moet een dier voor een operatie van tien minuten aan een infuus? Zou hij dat niet overleven? Kom nou zeg. Ik weet wat een dier kan hebben. Dieren genezen honderd keer sneller dan mensen.” (...)

Wat in Nederland wel beter is, is de opleiding. „Een topuniversiteit. Fantastisch”, riep Pol toen hij vorige week voor het eerst de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht bezocht die hij bijna vijftig jaar geleden met een diploma op zak verliet. „Ze hebben een eigen boerderij! Bij ons mag een student een dier nauwelijks aanraken.” Onder de indruk is Pol van de universiteit die zieke dieren koopt om ze door studenten te laten genezen. „Maar in mijn tijd hadden we nooit gebrek aan dieren. Toen brachten boeren hun zieke koeien naar de universiteit en lapten wij ze voor hen op.”

Het volledige artikel is verschenen in Metro, 30 september 2016.