ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

Honden die naar elkaar of zelfs naar jou grommen en grauwen, blaffen en misschien zelfs bijten. Dat lijkt toch wel op agressie. Of is het dominantie? En kan het ook allebei zijn?

Over het gedrag van honden bestaan best veel misverstanden. Dat maakt het aanpakken van ongewenst gedrag regelmatig tot een frustrerende en soms zelfs gevaarlijke bezigheid. Hoe 'lezen' we de hond?

Machtsverhoudingen

Twee honden in het park rennen naar elkaar toe. De ene is een grote Rhodesian Ridgeback, de andere is kleiner, van een onbekend ras. De kleine wil indruk maken door zijn vacht op te zetten, zich groot te mkaen en de staart omhoog te doen. De grote hond hapt even naar de kleine, maar laat zich dan wat zakken, kwispelt met zijn hele achterlijf en gaat er uiteindelijk bij liggen. Even later rennen ze spelend over het grasveld. Wat zien we hier nu? Agressie? Dominantie?
, gedragsbioloog bij de Gedragskliniek voor Dieren (GKD) in Utrecht: 'We zien hier beide. En waarschijnlijk ook nog angst. Mensen zullen het happen van de grote hond vaak uitleggen als gressie ("hij wilde bijten"), maar als een hond alleen even snel hapt en niet echt bijt, gaat het doorgaans om een waarschuwing.' De kleine hond vertoont dominant gedrag, legt Matthijs uit. 'De signalen die hij uitzendt zal een andere hond zien als: "hij staat hoger in rang dan ik". Dat hoeft geen probleem te zijn, als de lagere in rang die hogere positie ook accepteert. In het voorbeeld legt de grote hond zich er letterlijk bij neer, ondanks dat hij groter is. Het wordt pas een probleem als de verhoudingen niet duidelijk zijn tussen twee of meer honden, of tussen honden en mensen. Dat kan leiden tot conflicten. In het voorbeeld gaan de honden uiteindelijk spelend verder. De machtsverhoudingen zijn vastgesteld, en daarmee is de kous af.' 

Het volledige artikel is verschenen in Onze Hond, 1 december 2016