ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

Dieren communiceren via signalen. Dit kunnen bijvoorbeeld geursignalen zijn, visuele signalen, geluidssignalen, een signaal door aanraking of elektrische signalen (sidderaal). Communicatie bij dieren gaat over interne prikkels, zoals: ik heb honger, ik ben agressief of ik ben angstig. Ze communiceren ook over externe prikkels als: ik zie een roofdier of ik zie eten om te delen. Deze laatst moet echter wel van twee kanten komen, anders is het snel afgelopen met het delen. Dieren communiceren ook als het gaat om partnerkeuze. Vogels maken zich bijvoorbeeld mooi en zingen een lied waarmee ze aan willen geven dat ze een goede partij zijn. Of die signalen altijd goed begrepen worden is de vraag. De communicatie tussen dieren kan door verschillende redenen verstoord worden, waardoor er onduidelijkheid kan ontstaan.

"Net als mensen kunnen dieren bluffen en een 'grote bek' opzetten. Een hond kan zich bijvoorbeeld groter maken dan hij is. Daarna zal moeten blijken of hij dit waar kan maken. Als hij het gevecht aangaat en verliest, dan heeft hij gebluft", aldus , etholoog bij de Gedragskliniek voor Dieren van de faculteit Diergeneeskunde te Utrecht. Matthijs geeft onderwijs en behandelt gedragsproblemen bij honden en katten. Hij vertelt: "Communicatiesignalen zijn door de tijd heen geëvolueerd en duidelijker geworden. Dit betekent niet dat een signaal altijd even duidelijk is voor een dier. Soms weet een hond bijvoorbeeld niet zeker wat een andere hond communiceert. Dit kan ontstaan door storingen in de omgeving, bijvoorbeeld door het ruisen van bladeren in de wind of door een visuele barrière zoals een schutting. Hierodor kan het signaal niet goed gelezen worden. Een hond kan, in geval van onduidelijkheid, zowael angst als agressie laten zien in zijn reactie."

Het volledige artikel is verschenen in Me & My Cat, februari 2016.