Mandy is postdoctoraal onderzoeker op het gebied van transformatief milieubestuur voor duurzaam landgebruik. Ze richt zich in haar onderzoek specifiek op veenweidegebieden.
Ondanks talloze inspanningen op het gebied van milieubestuur gaat de achteruitgang van het milieu onverminderd door. Ook in het veenweidegebied stapelen de problemen zich op: de biodiversiteit neemt af, de waterkwaliteit blijft achter, en de bodem blijft dalen.
Die opeenstapeling van milieuproblemen laat zich deels verklaren doordat de meeste vormen van sturing onvoldoende geschikt zijn om met complexe milieuvraagstukken om te gaan. Ze zijn sterk technocratisch van aard: ze leunen op de kennis van experts, overheden en natuurwetenschappers, en sturen vooral op technologische maatregelen. Daarmee wordt voortgebouwd op bestaande denk- en handelingspatronen in landgebruik: eerst wordt bepaald welke gebruiksfunctie – zoals wonen, landbouw of recreatie – gewenst is, en vervolgens wordt het bodem- en watersysteem daaraan aangepast. Ondanks inspanningen om dit zo duurzaam mogelijk te doen, het uitgangspunt blijft dat het landschap zich moet voegen naar menselijke plannen, in plaats van andersom. Zo blijven fundamentele veranderingen in onze omgang met het veenlandschap – waarin juist het bodem- en watersysteem het vertrekpunt vormt voor besluitvorming over toekomstig landgebruik – uit zicht.
Waar onderzoek kritisch bevraagt en reflecteert, is het kunst die raakt, beweegt en een wereld aan mogelijke toekomsten opent. Vanuit de wens om initiatieven te verbinden die de vanzelfsprekendheid van exploitatie, kolonialisatie en commodificatie in het veenweidegebied ter discussie stellen, heb ik samen met Tom Wils de Ambassade van het Veen opgericht. Middels onderzoek en kunst geven we het veen zelf, de inheemse flora en fauna en toekomstige generaties een gezicht en stem in besluitvorming over toekomstig landgebruik. Deze perspectieven leveren verrassende, meerstemmige en relationele inzichten op over wat ‘goede omgang met het veen’ betekent.