Harald Hendrix (1958) is emeritus hoogleraar aan de Universiteit Utrecht. Voorafgaand aan zijn hoogleraarschap (2001-2025) werkte hij als universitair hoofddocent Renaissance Studies bij de opleiding Literatuurwetenschap (1994-2001). Als hoogleraar was hij tevens directeur van de (2002-2006), hoofd van het departement Moderne Talen (2007-2012) en directeur het (2014-2019). Vanuit een gecombineerde achtergrond als cultuurhistoricus, comparatist en italianist heeft hij gepubliceerd over de Europese uitstraling van de Italiaanse cultuur van de Renaissance en de Barok (, Olschki, 1995), over de vroegmoderne esthetiek van het afschuwwekkende en over de relatie tussen literaire cultuur en culturele herinnering. Hij werkt momenteel aan een boek over de cultuurgeschiedenis van het Italiaanse schrijvershuis, vanaf Petrarca tot heden.
Tot zijn recente publicaties horen de boeken (Routledge, 2008; paperback 2012), (met Antonello Corsaro en Paolo Procaccioli; Vecchiarelli, 2007), (met Paolo Procaccioli; Vecchiarelli, 2008), (met Philiep Bossier en Paolo Procaccioli; Vecchiarelli, 2011), (met Lieke Stelling en Todd Richardson; Brill, 2011), (met Geert Buelens en Monica Jansen; Lexington Books, 2012), (met Benjamin Arbel en Evelien Chayes; Brepols, 2013), (met Claudio Di Felice en Philiep Bossier; Brill 2019) en (met Giuseppe Crimi en Anna Esposito; Roma nel Rinascimento 2024).