Klinische problemen rond het kalven door een fosfortekort
Tijdschrift voor Diergeneeskunde
Melkveehouders denken bij het woord fosfor aan regelgeving en effecten die doen denken aan de invoer van de superheffing en melkquota. Als gevolg hiervan streeft men naar een beperking van de aanvoer van fosforbevattende voedermiddelen, wat de kans op het ontstaan van tekorten in fosfor kan vergroten. Dierenartsen associëren een tekort aan fosfor vooral met de liggende koe na afkalven en met haemoglobinurie. Zijn die aandoeningen door de invoer van de genoemde regelgeving inderdaad belangrijker geworden?
Fosfor komt in het lichaam eigenlijk alleen in gebonden vorm voor, namelijk als PO4, waarbij het gebonden is aan één of twee waterstofionen: HPO42- of H2PO4-. In de mest is de P2O5 verbinding verreweg het belangrijkst. Al deze vormen worden aangeduid met anorganische fosfaat. Met organisch fosfaat worden verbindingen tussen P en een koolstofketen aangeduid.
Deze tekst is mede geschreven door Drs. P.R. (Peter) Hut en Dr. R. (Ruurd) Jorritsma.
De volledige tekst is verschenen in het Tijdschrift voor Diergeneeskunde in februari 2019.