ľ�ϸ���Ӱ��

Moeten we ons zorgen maken om microplastics? We krijgen ze binnen, maar wat zijn de gevaren? „We kunnen niet wachten tot we zeker weten wat er precies gebeurt.”Overal om ons heen zijn microplastics. In het water dat we drinken, de lucht die we inademen, de vis en de mosselen die we eten. In de cosmetica waarmee we ons wassen, bepoederen en insmeren, in verf, tandpasta en schoonmaakmiddelen. De microdeeltjes komen vrij bij het wassen van synthetische kleding en het slijten van autobanden. Zelfs uit de piramidevormige theezakjes zwermen plastic deeltjes ons dagelijkse kopje thee in, lieten Canadese onderzoekers afgelopen week zien.

[...]

Waar grotere microplastics kunnen worden uitgepoept, uitgeademd of ingekapseld, lijken kleinere deeltjes wel de weg het lichaam in te kunnen vinden. „Onlangs is aangetoond dat kleine roetdeeltjes in de menselijke placenta kunnen doordringen”, zegt Juliette Legler, hoogleraar toxicologie aan de Universiteit Utrecht. „Die zijn vergelijkbaar met nanodeeltjes. Bij muizen zijn nanoplastics aangetroffen in de placenta.”Legler onderzoekt nu of dat bij zwangere vrouwen ook zo is, en of de deeltjes bij het embryo in het vruchtwater terechtkomen. Legler verwacht dat ze er maar heel weinig microplastics zal aantreffen. Toch is het belangrijk om te weten of het gebeurt. „Uit microplastics lekken additieven, zoals vlamvertragers, weekmakers en andere chemicaliën die de vorm, de kleur of de hardheid van plastics bepalen. Veel studies laten zien dat weekmakers de ontwikkeling van een embryo kunnen verstoren. Van het plastic-additief bisfenol A is inmiddels bekend dat dit het afweersysteem van jonge kinderen al bij lage hoeveelheden kan schaden. Daarom is het ook niet meer toegestaan in babyflesjes.”

Het is verschenen in het NRC Handelsblad op 4 oktober 2019.