ľ�ϸ���Ӱ��

De levensverwachting van mensen met hiv is door de succesvolle medicatie sterk verbeterd, waardoor hiv is veranderd van een dodelijke ziekte in een chronische aandoening. Naast medische zorg wordt steeds meer aandacht besteed aan de kwaliteit van leven, waarbij seksualiteit een belangrijke rol speelt. Toch blijkt seksualiteit in de hiv-zorg vaak onvoldoende bespreekbaar.

In haar proefschrift onderzoekt Suzanne de Munnik hoe artsen en verpleegkundigen in Nederlandse ziekenhuizen seksualiteit bespreken tijdens routine consulten. De Munnik: “Uit vier studies bleek dat verpleegkundigen seksualiteit vaker ter sprake brengen dan artsen, met een focus op psychosociale aspecten, zoals de emotionele en relationele gevolgen van seksuele gezondheid.”

Artsen richten zich juist meer op de medische kant, zoals de behandeling van erectiestoornissen of het bespreken van hiv-gerelateerde laboratoriumuitslagen. Wat volgens De Munnik het bespreken van seksualiteit tegenhoudt, zijn onder andere tijdsdruk, ongemak en de aanwezigheid van andere mensen bij de afspraak. “Observaties van consulten bevestigden dat het onderwerp vaak niet aan bod komt of slechts kort wordt besproken.”

Dit wijst erop dat het praten over seksualiteit makkelijker kan worden.

Op basis van deze informatie heeft de promovendus een pilottraining ontwikkeld om hiv-zorgverleners te helpen bij het makkelijker bespreekbaar maken van seksualiteit. “De evaluatie van deze training toonde positieve veranderingen in kennis, houding, en zelfvertrouwen bij de deelnemers. Dit wijst erop dat het praten over seksualiteit makkelijker kan worden.”

Met haar proefschrift toont De Munnik aan dat het gedrag van zorgverleners beïnvloed kan worden, waardoor zij beter ondersteund worden in het bespreekbaar maken van seksualiteit. “En dit kan uiteindelijk de kwaliteit van leven van mensen met hiv verbeteren.”