ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

LET OP: Als een kandidaat een lekenpraatje houdt, start de livestream een kwartier eerder.

De Antarctische ijskap bevat ongeveer 70 procent van het zoetwater op aarde en is daarmee het grootste zoetwaterreservoir ter wereld. Als slechts 10 procent van de ijskap zou smelten, dan zou de wereldwijde zeespiegel met ongeveer 6 meter stijgen. Massaverlies van de Antarctische ijskap is op dit moment de grootste bron van onzekerheid voor voorspellingen van zeespiegelstijging. Om deze onzekerheid te verkleinen, is het belangrijk om ijskapprocessen beter te begrijpen. Een belangrijk onderdeel van de ijskap is firn, het overgangsmateriaal tussen sneeuw en ijs. Firn bedekt vrijwel de gehele ijskap als een dikke beschermende deken, met een dikte tot wel 100 meter.

De firnlaag werkt als een spons doordat het firnporiën bevat, waarin momenteel het grootste deel van het oppervlakte-smeltwater opnieuw bevriest. Het verdwijnen van de firnlaag, en dus de firnporiën, kan leiden tot het ophopen van smeltwater in bijvoorbeeld meren op de ijskap. Dit vormt een risico, vooral voor ijsplaten, de drijvende uiteinden van de ijskap die 75 procent van de kustlijn van Antarctica omringen. Wanneer de omstandigheden ongunstig zijn, kan het ophopen van smeltwater hier leiden tot hydrofracturering en de daaropvolgende afbraak van de ijsplaat. Aangezien veel ijsplaten de stroming van het land ijs naar de oceaan tegenhouden, kan hun instorting een versneld massa-verlies van de Antarctische ijskap veroorzaken.

In dit proefschrift bestudeer ik de huidige en toekomstige staat van de Antarctische firnlaag, en ontwikkel en verbeter ik de methoden om deze te simuleren. Ons belangrijkste hulpmiddel hiervoor is het firnmodel IMAU-FDM. Om het model te evalueren en verbeteren gebruik ik in situ-firnmetingen en satellietobservaties. Daarnaast maak ik gebruik van machine learning-technieken om de evolutie van de firnlaag te simuleren voor een reeks mogelijke toekomstige klimaatscenario's.