ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

De levensverwachting van mensen met een aangeboren hartafwijking (AHA) is de afgelopen decennia flink verbeterd. Daardoor verschuift de aandacht naar de gevolgen op de lange termijn, zoals restafwijkingen na een operatie of een hartkatheterisatie. Veel voorkomende problemen zijn vernauwingen in de longslagader of lekkages van de longslagaderklep, die kunnen leiden tot overbelasting van de rechterhartkamer (RV). De mate waarin de RV zich kan aanpassen aan deze druk- of volumebelasting is bepalend voor de klachten en overleving van patiënten. Wanneer de RV zich niet goed aanpast, kan dit leiden tot blijvende schade aan de hartspier. Omdat medicijnen voor problemen met de RV beperkt zijn, zijn vroege ingrepen via een operatie of een hartkatheterisatie vaak noodzakelijk. Het op tijd herkennen van deze zogenoemde maladaptatie is daarom van groot belang. Met dit proefschrift willen we beter begrijpen hoe de rechterhartkamer zich aanpast en functioneert bij patiënten met AHA.

De resultaten laten zien dat de standaard beeldvorming niet altijd gevoelig genoeg is om vroege problemen van de RV op te sporen. Omdat indicaties voor interventies nu vooral zijn gebaseerd op vrij grove maten en waarden die sterk afhankelijk zijn van de belasting van het hart, bestaat het risico dat beginnende schade over het hoofd wordt gezien. Juist in dat vroege stadium zou een ingreep nog veel kunnen voorkomen. Met druk-volumemetingen krijgen we een veel geavanceerder beeld van hoe de RV omgaat met druk- en volumebelasting. Dit levert waardevolle extra inzichten op naast de gebruikelijke beeldvorming. Toekomstig onderzoek moet dit uitbreiden om beter te begrijpen hoe de RV zich aanpast en zo het ideale moment bepalen voor een ingreep.