ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

Dit proefschrift onderzoekt de organisatie van het endo-lysosomaal systeem, met speciale aandacht voor organelfusie en de rol van tethers daarin. Endosomen en lysosomen zijn essentiële celorganellen betrokken bij het sorteren en afbreken van moleculen. Centraal staat de fusie van endosomen met lysosomen, een proces waarin het HOPS tethering complex cruciaal is.

In de eerste helft van het proefschrift worden nieuwe microscopietechnieken ontwikkeld, waaronder verbeteringen in immunogoudlabeling en een geoptimaliseerd protocol voor correlatieve licht- en elektronenmicroscopie (CLEM). Hiermee worden belangrijke eiwitten zoals LC3, Rab5, Rab7, EEA1 en APPL1 in hun cellulaire context zichtbaar gemaakt. Deze technieken onthullen onder meer dat de tether EEA1 ook op late endosomen voorkomt — een onverwachte bevinding die gangbare definities van endosoomstadia ter discussie stelt.
De tweede helft richt zich op de functie van het HOPS complex. Verlies van HOPS-subunits verstoort de fusie tussen endosomen en lysosomen en leidt tot slecht georganiseerde endosomen met gemengde eiwitsamenstellingen. Ook blijkt HOPS belangrijk voor de transitie van vroege naar late endosomen. Bij kankercellen blijkt het verlies van de HOPS subunit Vps39 hun invasieve vermogen te beperken, terwijl verlies van subunit Vps18 wordt gecompenseerd via alternatieve routes; een opvallend en onverwacht verschil tussen de twee HOPS subunits.
Tot slot toont het proefschrift aan dat autofagosomen waarschijnlijk altijd eerst met endosomen fuseren (tot amphisomen), voordat deze met lysosomen samensmelten — een stap die HOPS-afhankelijk is. Deze inzichten dragen bij aan een herziening van het klassieke model van organelfusie en openen nieuwe richtingen voor celbiologisch onderzoek.