ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

Eutrofiëring, veroorzaakt door een overmaat aan voedingsstoffen zoals fosfor en stikstof, leidt tot schadelijke algengroei en een slechte waterkwaliteit in ondiepe zoetwatersystemen. Een manier om dit tegen te gaan is door ijzer toe te voegen aan het sediment, waardoor fosfor wordt gebonden en er minder van in het water vrijkomt. Dit proefschrift onderzoekt hoe effectief en duurzaam zulke ijzertoepassingen zijn, vooral in sedimenten met veel organisch materiaal zoals veengronden. Hierbij staan twee vragen centraal: hoe beïnvloeden sedimenteigenschappen en natuurlijke chemische processen het succes van ijzertoediening? En kunnen ijzerrijke waterzuiveringsresiduen (Fe-WTR) uit drinkwaterproductie worden gebruikt om de fosforafgifte te verminderen? 

Veldonderzoek vond plaats op drie locaties in Nederland: twee veenpolders en een ondiep meer. In de veenpolders bleek het toevoegen van Fe-WTR effectief; het leverde veel reactief ijzer dat fosfor bindt en daarmee vastzet in het sediment, ook onder zuurstofarme omstandigheden. In het meer Terra Nova leidde een behandeling met ijzerchloride (FeCl3) aanvankelijk tot lagere fosforgehaltes in het water, maar daarna namen deze weer toe, zelfs boven het niveau van voor de behandeling. Dit kwam doordat het organisch materiaal het ijzer zo vastlegt dat fosfor bij zuurstoftekort in warme zomers snel vrijkomt. 

Het onderzoek geeft inzicht in de complexe wisselwerking tussen sediment en toegevoegd ijzer en het effect daarvan op de fosfordynamiek. Het type, de kristalliniteit en het fosforgehalte van het toegevoegde ijzer zijn cruciaal voor het succes van de behandeling. De toepassing van Fe-WTR blijkt veelbelovend, maar vraagt om een zorgvuldige keuze en dosering, vooral in organisch rijke sedimenten.