ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

Dit proefschrift onderzoekt geavanceerde beeldvormingstechnieken en biomarkers om de prognose en behandelbeslissingen te verbeteren bij kinderen en adolescenten met een rhabdomyosarcoom en een osteosarcoom.

Bij rhabdomyosarcomen werd vroege verandering van tumorgrootte verandering na chemotherapie onderzocht als mogelijke surrogaatmarker voor overleving, maar deze bleek niet voorspellend. Diffusie-gewogen MRI (DW-MRI) werd onderzocht als alternatief, waarbij verhoogde diffusiewaarden na behandeling werden waargenomen. Exploratieve analyses toonden echter geen verband met overleving. Belangrijke beperkingen waren de aanzienlijke technische variatie en het ontbreken van gestandaardiseerde protocollen. Dit proefschrift droeg bij aan de ontwikkeling van internationale richtlijnen voor beeldvorming, die inmiddels zijn geïmplementeerd in lopende Europese klinische studies om de consistentie en datakwaliteit te verbeteren.

Voor kinderen met een osteosarcoom beschrijft dit proefschrift belangrijke hiaten in huidige evidence-based richtlijnen. Het presenteert een Europese richtlijn voor kinderen met een osteosarcoom, als onderdeel van het European Standard Clinical Practice-initiatief. Een single-center analyse identificeerde nieuwe moleculaire biomarkers: hoge MYC-genexpressie en het G2-transcriptieprofiel bleken onafhankelijk geassocieerd met een slechtere prognose. Deze markers vereisen echter verdere validatie voordat ze in de kliniek toegepast kunnen worden. Een andere studie naar kwantitatieve PET-beelden, zoals SUV en TLG bij diagnose, bleken niet voorspellend voor overleving. Een systematische review van fase 2-studies bij een recidiverend osteosarcoom toonde een toename van studies gericht op gerichte en immuuntherapie. Aanhoudende methodologische uitdagingen die de vooruitgang belemmeren werden geïdentificeerd. Het proefschrift pleit voor gestandaardiseerde studieopzetten, inclusie van kinderen en adolescenten en het verzamelen van moleculaire data om precisie-behandeling mogelijk te maken.

Door deze knelpunten te adresseren, legt dit proefschrift de basis voor verbeterde klinische studies en gepersonaliseerde zorg bij pediatrische sarcomen.