ľ�ϸ���Ӱ��

Traditioneel gezien krijgen patiënten die orale (via de mond ingenomen) antikankermedicijnen gebruiken allemaal dezelfde dosis. Uit onderzoek blijkt echter dat de hoeveelheid medicijn in het bloed sterk variëren tussen patiënten. Te hoge concentraties kunnen zorgen voor ernstige bijwerkingen, terwijl te lage concentraties mogelijk zorgen voor weinig effectiviteit. Dit maakt orale antikankermedicijnen goede kandidaten voor gepersonaliseerde dosering: sommige patiënten hebben meer nodig, anderen minder, om de juiste hoeveelheid medicijn in het bloed te bereiken.

Een manier om de dosis te personaliseren is door te meten hoeveel van het medicijn in het bloed aanwezig is (de bloedspiegel), en de dosis indien nodig aan te passen. Dit wordt therapeutische geneesmiddelmonitoring (TDM) genoemd. Het doel is om een bepaalde streefwaarde van het medicijn in het bloed te bereiken. Deze streefwaarden zijn gebaseerd op studies waaruit blijkt dat patiënten bloedspiegels boven deze streefwaarden vaak langer leven dan patiënten die hieronder zitten.

In mijn proefschrift heb ik drie verschillende vragen over TDM onderzocht. Ten eerste: “Welke medicijnen hebben het meeste baat bij TDM?” Ten tweede: “Wat zijn de streefwaarden die we moeten proberen te halen?” Om deze vragen te beantwoorden hebben we een overzicht gemaakt met studies over deze vragen van 77 verschillende orale antikankermedicijnen. Tenslotte was de derde vraag: “Verbetert TDM daadwerkelijk de overleving zonder extra bijwerkingen te veroorzaken?” Dit is essentieel bewijs om het gebruik van TDM in de dagelijkse praktijk te ondersteunen. In dit proefschrift hebben we deze vraag beantwoord voor vier verschillende orale antikankermedicijnen, en leggen we ook uit waarom TDM voor tien andere medicijnen niet uitvoerbaar lijkt.