ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

Samenvatting

De wereld van de dagelijkse zorgpraktijk verandert als gevolg van vergrijzing, en de toename van het aantal mensen met multimorbiditeit en kwetsbaarheid. Proactieve eerstelijns ouderenzorgprogramma’s worden in toenemende mate ontwikkeld om ouderen zolang mogelijk zelfredzaam thuis te laten wonen. Toch blijkt uit deze studies dat deze complexe interventies onvoldoende de zelfredzaamheid van ouderen verbeteren. Onduidelijk is of dit te maken heeft met een inadequate opzet  en/of implementatie van de interventie. In dit proefschrift wordt ingezoomd op de impact van de context waarin ouderenzorgprogramma’s worden ontwikkeld vanuit drie niveaus; individueel, team- en organisatieniveau. Op individueel niveau concluderen we dat training van professionals cruciaal is in de ontwikkeling alsook in het borgen van complexe ouderenzorgprogramma’s in de eerstelijn. Op team niveau kan het netwerk van teamleden nuttige informatie verschaffen omtrent de kenmerken van elke professional, hun sociale relaties en hoe het team werkt of samenwerkt. Deze informatie kan richting geven aan de keuze van implementatie strategieën. Op organisatorisch niveau moeten onderzoekers zich bewust zijn van de invloed van de organisatorische context zijn. Tevens bestaat er de kans dat organisaties zelf aanpassingen doen aan een interventie waarbij veelal geen rekening gehouden wordt met de mogelijke impact op patiënten uitkomsten. Toekomstig interventie onderzoek zou contextuele factoren als intermediaire uitkomsten kunnen gebruiken en meer aandacht moeten geven aan het opleiding van professionals. Het gebruik van verschillende methodologische benaderingen in interventie onderzoek, waarbij rekening gehouden wordt met de impact van context, zullen research waste verminderen en effectieve proactieve eerstelijns zorgprogramma's voor ouderen helpen realiseren.