ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

Hoe biomedisch onderzoek wordt uitgevoerd is de afgelopen jaren sterk veranderd. Twee veranderingen staan centraal in het onderzoek van Annelies Pieterman-Bos: 1) de datasets worden groter en complexer, 2) er zijn steeds meer voorbeelden van bedenkelijke wetenschappelijke praktijken. Hierdoor hebben wetenschappers en studenten andere vaardigheden nodig.

In haar proefschrift laat Annelies zien dat veel onderwijs over het verzamelen en verwerken van onderzoeksdata (data science) gericht is op praktische vaardigheden. Studenten leren veel verschillende statistische analyses uit te voeren. Daardoor is er weinig ruimte voor het begrijpen van statistische concepten en besluitvorming in data-analyse. Samen met collega’s ontwikkelde en onderzocht Annelies een data science leerlijn met meer focus op dit begrip. Een van de conclusies was dat studenten beter in staat leken te zijn om te beoordelen wat ze wel en niet beheersen in statistiek. Dit lijkt een waardevolle eerste stap in het voorkomen van bedenkelijke praktijken.

Annelies betoogt ook dat een andere belangrijke stap hierin is dat studenten leren nadenken over wat een wetenschappelijk onderzoek ‘goed’ maakt. Dat betekent dat ze moeten nadenken over de aard van wetenschap. Hoe Nederlandse studenten in de levenswetenschappen hierover denken en wat ze hierover leren is nog niet goed onderzocht. Als eerste stap in dit onderzoeksgebied, heeft Annelies onderzocht wat voor noties over de aard van wetenschap impliciet naar voren komen in onderzoeksverslagen van studenten. Dat heeft ze vergeleken met hun eigen ideeën. Hiertussen waren soms verschillen, die studenten lastig vonden om uit te leggen. Dit laat het belang zien van expliciete reflectie op deze onderwerpen in wetenschappelijk onderwijs.