ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

Het proefschrift verkent met een analyse van het politiek-economische systeem in een aantal Europese landen waarom de energietransitie in sommige landen trager of sneller verloopt dan je zou verwachten op basis van de landelijke hulpbronnen. Het Verenigd Koninkrijk en Duitsland waren in 1990 beiden even afhankelijk van steenkool voor elektriciteit; maar het VK sloot in 2024 de laatste kolencentrale, terwijl Duitsland nu mikt op 2038. Het VK had 1990 door een enorme hoeveelheid ondiepe kust om zich heen de meeste kansen voor offshore windenergie, maar de voortrekker op dit gebied was het veel kleinere Denemarken. Hoe verklaren we dit? Daarnaast is de rol van energiecooperaties vanaf eind jaren ’70 cruciaal geweest voor de energietransitie, maar die rol lijkt vanaf 2016-2018 af te nemen. Waarom? Het proefschrift geeft op deze vragen een samenhangend antwoord vanuit de instituties van landen, de landelijk geldende informele beperkingen (sancties, taboes, gebruiken, tradities en gedragscodes) en formele regels (grondwetten, wetten, eigendomsrechten). Door deze instituties te koppelen aan hoe landen omgaan met carbon lock-in (het vast zitten in fossiele systemen) en aan de levenscyclus van technologie komt het proefschrift met een consistente verklaring.