ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

Samenvatting

Interstitiële longziekten (ILD's) zijn een groep van zeldzame longziekten die gekenmerkt worden door ontsteking en/of littekenvorming (fibrose) van de longen. De diagnose en behandeling worden bepaald op basis van klinische ILD kenmerken en de onderliggende oorzaak. Een nauwkeurige ILD-classificatie is belangrijk, omdat behandelschema’s en voorspellingen over het ziekteverloop (prognose) afhankelijk zijn van het type ILD. Het blijft echter een uitdaging om het ene type van het andere te onderscheiden, omdat patiënten met verschillende ILD’s dezelfde eigenschappen kunnen vertonen.

Biologische markers (biomarkers) zijn meetbare stoffen en weerspiegelen bepaalde processen in het lichaam. In dit proefschrift getiteld ‘Inzichten in diagnostische en prognostische biomarkers in interstitiële longziekten’ werd het potentieel van bloed biomarkers onderzocht voor diagnose, behandelingsrespons en prognose bij patiënten met verschillende fibroserende ILD's.

De resultaten demonstreren nieuwe inzichten in de rollen en toepassingen van niet-ingrijpende, gemakkelijk toegankelijke en toepasbare bloed biomarkers voor ILD patiënten, waaronder serum cancer antigen 15-3 (CA 15-3), CC-chemokine ligand 18 (CCL18) gen en auto-antilichaam Mi-2β. Het gebruik van biomarkers als weerspiegeling voor het vroegtijdige processen in het lichaam, die zich mogelijk pas later veel uiten in klinische en radiologische veranderingen, is aantrekkelijk en veelbelovend voor gepersonaliseerde ILD-zorg. Door standaard gebruik van biomarkers zou het type longfibrose van de patiënt nog beter nog gekarakteriseerd kan worden, met als doel om een zo goed mogelijke behandeling en prognose vast te stellen per persoon. 

Concluderend dragen biomarkers bij aan het mogelijk vermijden van ingrijpende diagnostische onderzoeken voor besluitvorming in diagnose en behandeling en kunnen vroegtijdig achteruitgang van ziekte herkennen.