ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

Samenvatting

Het is vaak niet bekend hoe het immuunsysteem van een patiënt reageert op medicijnen na een stamceltransplantatie. Ook zijn er nog te weinig factoren bekend die ernstige complicaties door behandeling in een vroeg stadium kunnen voorspellen. Het monitoren van het immuunsysteem tijdens ziektebeloop en behandeling, kan mogelijk inzicht geven in het effect van (immuun)therapie. 

In deel 1 worden resultaten van immuunmonitoring in kinderen met een hoog-risico neuroblastoom beschreven. Bepaalde immuuncellen (T-cellen) functioneren niet goed na stamceltransplantatie. In tegenstelling, functioneren cellen die het immuunsysteem onderdrukken (Treg-cellen) wel goed en zijn deze cellen in grote mate aanwezig in het bloed van hoog-risico neuroblastoom patiënten. Mogelijk kan dit verklaren waarom immuuntherapie in een deel van de kinderen onvoldoende werkt. Dit zijn nieuwe inzichten, die zonder immuunmonitoring onbekend zouden blijven. 

In deel 2 wordt het immuunsysteem van kinderen na een allogene stamceltransplantie beschreven om te onderzoeken hoe complicaties ontstaan en of er biomarkers zijn die deze complicaties voorspellen. Immuunmonitoring laat zien dat kinderen met een snel CD4+ T-cel herstel een grotere kans hebben om zeer ernstige acute transplantatieziekte te overleven vergeleken met kinderen met een traag CD4+ T-cel herstel. Kinderen die niet voorbehandeld zijn met chemotherapie hebben een hogere kans op het ontwikkelen van autoimmuun cytopenie en longcomplicaties na stamceltransplantatie. Acute transplantatie ziekte en/of serotherapie zijn risicofactoren voor auto-immuun cytopenie, terwijl een virale re-activatie van het adenovirus een risicofactor is voor longcomplicaties. In de periode voorgaand aan auto-immuun cytopenie worden verhoogde immunoglobuline gehaltes in het bloed gemeten.