ľ�ϸ���Ӱ��

Chronische nierschade treft één op de tien mensen wereldwijd en vormt een zware belasting voor patiënten en de gezondheidszorg. Het onderzoek naar nieuwe behandelingen wordt bemoeilijkt doordat er geen goede laboratoriummodellen bestaan die de werking van de menselijke nier nauwkeurig nabootsen. Vaak worden dierproeven gebruikt, maar deze zijn kostbaar, tijdrovend en roepen ethische vragen op. In mijn promotieonderzoek heb ik twee innovatieve modellen ontwikkeld die de kloof overbruggen tussen eenvoudige celkweken en complexe dierstudies.

Het eerste model is een “nier-op-een-chip”, waarin miniatuur nierbuisjes, gekweekt uit menselijk donormateriaal, in een microfluidisch systeem worden geplaatst dat de doorstroming van bloed nabootst. Hiermee kunnen we belangrijke nierfuncties zoals zout- en watertransport onderzoeken en medicijnen testen op een mens-specifieke manier. Het tweede model maakt gebruik van het chorioallantoïs membraan (CAM) van het kippenei, een sterk doorbloed extra-embryonaal weefsel. Dit model biedt een levende omgeving waarin nieuw ontwikkelde nierweefsels en -apparaten snel kunnen worden getest op overleving, doorbloeding en veiligheid.

Samen vormen deze modellen een meer voorspellend en ethisch verantwoord alternatief voor het bestuderen van nierziekten, het testen van medicijnveiligheid en de ontwikkeling van bio-artificiële nieren. Ze dragen bij aan het verminderen van dierproeven en bieden nieuwe mogelijkheden voor patiëntgericht onderzoek. De resultaten uit dit proefschrift betekenen een stap richting betere behandelingen voor nierpatiënten en leveren bovendien een bijdrage aan de verdere ontwikkeling van dierproefvrije biomedische wetenschap.