ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

Feedback is cruciaal voor het leren van studenten tijdens (bio)medische stages. Daarom bieden (bio)medische opleidingen supervisoren en studenten feedbackinstrumenten aan. Feedbackinstrumenten zijn gestructureerde manieren, zoals formulieren en prompts, die het leren van studenten helpen verbeteren. Feedbackinstrumenten kunnen supervisoren helpen bij het verzamelen en bespreken van feedbackinformatie over de prestaties van hun studenten. Het kan studenten ook ondersteunen bij het verwerken van deze informatie en mogelijk om de eigen feedbackomgeving te beïnvloeden. Hoewel feedbackinstrumenten al lang gebruikt worden in (bio)medisch onderwijs is er nog veel onbekend over hoe deze instrumenten gebruikt worden, met name in complexe stageomgevingen. 

Dit proefschrift onderzoekt drie feedbackinstrumenten, zowel vanuit student- als supervisorperspectief, die worden gebruikt in de bachelor geneeskunde en masters van de Graduate School of Life Sciences van het Universitair Medisch Centrum (UMC) Utrecht en de Universiteit Utrecht. Onze bevindingen wijzen erop dat supervisoren feedbackinstrumenten flexibel gebruiken en dat dit mogelijk kan leiden tot gemiste kansen om waardevolle feedbackinformatie te geven. Daarnaast verschillen individuele studenten in hoe zij feedback verwerken en hoeveel ondersteuning ze nodig hebben om proactief te zijn.

Het proefschrift geeft aan hoe data van studenten, begeleiders en (digitale) beoordelingen waardevolle input vormen om feedbackinstrumenten te verbeteren. We concluderen dat er geen 'one size fits all' feedbackinstrument is. Daarnaast adviseren we dat opleidingen moeten bepalen wat zij belangrijk vinden in een feedbackinstrument. Daarbij kunnen zij rekening houden met de gewenste flexibiliteit die het instrument biedt en wie (student, supervisor, opleiding) waar verantwoordelijk voor is om te bepalen welke mate van proactiviteit zij van hun studenten verwachten.