ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

Dit proefschrift onderzoekt recente voorstellen voor nieuwe koolstofputten (koolstofverwijdering, ‘carbon dioxide removal’, CDR) en zonlichtreflectie (‘solar radiation management’, SRM). Deze technieken worden vaak behandeld als vormen van ‘climate engineering’ (CE), gedefinieerd als opzettelijke en grootschalige klimaatinterventies. Ik onderzoek deze vormen van climate engineering als casestudy's van opkomende sociotechnische strategieën in klimaatbeheer. Op basis van inzichten uit mondiale milieugovernance, 'science and technology studies', en toekomstdenken, verkent dit onderzoek de verborgen politiek van wetenschappelijke beoordeling: hoe kennis wordt geconstrueerd, aangevochten en gecommuniceerd door expertnetwerken, en hoe deze het begrip van toekomstige klimaatopties vormen.

De hoofdstukken vertegenwoordigen drie richtingen. De eerste is van analytisch naar toegepast werk, waarbij gebruik wordt gemaakt van kritische verbeeldingen van de kenniseconomie om overbruggingsactiviteiten tussen experts en belanghebbenden te contextualiseren en te informeren. De tweede is van retrospectief naar generatief werk - van analyse van hoe kennis wordt geconstrueerd naar activiteiten die de toekomst gebruiken als een experimentatieruimte of zandbak om nieuwe kennis te genereren, die op hun beurt SRM- en CDR-beoordelingen vorm geven. De uiteindelijke richting beweegt van algemene technologische categorieën naar specifieke benaderingen, waarbij ik me eerst richt op de bredere politiek van planetaire interventies, en vervolgens op de politiek van specifieke benaderingen en de bijbehorende expertnetwerken.