ľ¹Ï¸£ÀûÓ°ÊÓ

Samenvatting

Veranderingen in vitale functies zoals hartslag, ademhaling of bloeddruk zijn vaak de eerste tekenen van achteruitgang die medisch ingrijpen nodig maakt. Bij patiënten op een verpleegafdeling worden de vitale functies niet vaker dan eens per 4-8 uur gecontroleerd, waardoor vroege signalen van achteruitgang over het hoofd kunnen worden gezien. In de afgelopen jaren zijn draagbare en draadloze sensoren op de markt gekomen voor monitoring van vitale functies op afstand, maar veelal ontbreekt bewijs over betrouwbaarheid in de klinische praktijk. In dit proefschrift beantwoorden we de vraag of deze sensoren accuraat genoeg zijn voor het meten van vitale functies bij patiënten, en wat er nodig is om dit in te zetten in de zorg op een verpleegafdeling en bij patiënten thuis na ontslag. Hiervoor hebben we validatieonderzoek uitgevoerd met verschillende draadloze sensoren en de haalbaarheid onderzocht van het op afstand monitoren van patiënten in de eigen thuisomgeving. Draadloze sensoren zijn accuraat in het meten van de hartslag. Het meten van de ademhalingsfrequentie is wat moeilijker, maar betrouwbaar genoeg om abnormale trends te herkennen bij patiënten die complicaties ontwikkelen. Telemonitoring van vitale functies is haalbaar en patiënten vinden dit erg prettig, maar het is moeilijker om thuis continue dataoverdracht te garanderen. Het goed functioneren van technologie is echter slechts een klein onderdeel. Regelmatige communicatie en persoonlijk contact tussen patiënten en zorgverleners bovenop het op afstand meten van vitale functies verhoogt de kans op succesvolle implementatie van telemonitoring. Zo kan deze innovatie – mits goed toegepast – een bijdrage leveren aan de juiste zorg op de juiste plaats.